Devedesetih godina prošlog veka pojavili su se mlađi i hrabriji istoričari pišući eseje o malim sudbinama pojedinaca u vihorima tih ogromnih prevrata sveta. Želeli su da makar naknadno ostave trag dostojanstvu nepravedno nazvanom Mali čovek. Pokazali su da istorijska faktografija nudi beskonačno mnogo izuzetnih priča koje ravnopravno i jednako zanimljivim čine delove poznatih događaja, revolucija, ratova i dinastija. Među pionirima „beležnika“ ovih štafeta koje su nosili uglavnom znani imenom, zanemareni, a nekada i anonimni pojedinci, bio je i profesor Milan Ristović. Svojom knjigom Obični ljudi. Prilozi za istoriju iz 1999. godine (Geopoetika), zajedno sa istoričarima poput Petera Englunda, utro je put istraživanjima malih života i svetova prošlosti. Ovo je njena dopunjena verzija.
Autori poput Ristovića moderni su zapisivači događaja sa oboda sveta kao negdašnji srednjovekovni prepisivači. Kao što su ovi uz svoj mukotrpni posao na marginama svitaka i listova beležili i svoje utiske o tekstovima koje su umnožavali i ostavili ih u zbirci Iz tmine pojanje (sastavljač istoričar književnosti Đorđe Trifunović), tako je Milan Ristović ispisao i poklonio nam svoju i istoričarsku zbirku Utišani glasovi.
Utišani glasovi iz istorije običnih ljudi: Milan Ristović
